Brama Prawczicka - Pravčická brána - największy, skalny most w Europie. - Czeskie klimaty - okiem Polaka
Menu główne:
Brama Prawczicka - Pravčická brána - największy, skalny most w Europie.
Pravčická brána.
Brama Prawczicka (cz. Pravčická brána) to wyjątkowa atrakcja przyrodnicza, będąca największą naturalną bramą skalną w Europie. Jest to najpiękniejsza formacja skalna w Szwajcarii Czeskiej, która stała się symbolem całego regionu. Brama ma 26,5 m rozpiętości łuku u podstawy, 16,0 m wysokości otworu, od 7 do 8 metrów szerokości otworu u podstawy, 3,0 m grubości stropu w najcieńszym miejscu a jej szczytowa płyta leży na wysokości 21m od jej podstawy. Formacja skalna składa się tak naprawdę z dwóch skał. Jedna z nich to słup tworzący zewnętrzną podporę stropu, natomiast druga to masyw skalny wraz ze stropem Bramy. Dzięki temu Brama jest odporna na sezonowe zmiany temperatury, które mogłyby zniszczyć formację. Poniżej rysunek pokazujący, które fragmenty Bramy należą do różnych skał.
Pokaż Republika Czeska na większej mapie
Położenie i udostępnienie Bramy Prawczickiej.
Brama Prawczicka znajduje się w Północnych Czechach, 15 km na północ od miasta Děčín. Najbliżej położonymi miejscowościami, będącymi jednocześnie miejscami wypadowymi na trasy turystyczne są Hřensko oraz Mezní Louka. Po dojeździe na miejsce samochód trzeba zostawić na parkingu w Hřensku (płatny parking znajduje się za Restauracją Klepáč) lub dojechać na parking w Mezní Louce (obok Hotelu Mezní Louka). Są to dwa punkty wyjścia wycieczek do Bramy Prawczickiej. Poza tymi miejscami istnieje surowy zakaz parkowania !!!
Z Hřenska należy iść czerwonym szlakiem, który prowadzi po szosie. Po 1,5 km na rozdrożu zwanym Tři Prameny skręcamy w lewo na leśną brukowaną drogę, która po 2,5 km doprowadzi nas pod samą Bramę.
Natomiast z Mezní Louki należy iść czerwonym szlakiem tzw. Ścieżką Gabrieli (cz. Gabrielina Stežka), która na odcinku 6,5 km biegnie przez las - malownicza ścieżka zaprowadzi nas wprost do Bramy Prawczickiej. Początkowo jest to zwykła leśna droga, ale z czasem robi się coraz węższa, a po drodze pojawiają się coraz ciekawsze formy skalne. Również widoki stają się coraz bardziej interesujące.
Historia.
Brama Prawczicka stoi na swoim miejscu od niepamiętnych czasów. Powstała w wyniku trwającego miliony lat wietrzenia mniej odpornej części masywu skalnego utworzonego z bloków piaskowca pochodzącego z okresu górnej kredy. Na początku okresu rozwoju ruchu turystycznego w okolicy Bramy Prawczickiej, u jej podnóża, stał mały domek obity korą, który służył jako wyszynk. Drogę dojazdową do Hřenska tzw. Pelagiensteg wybrukowano już pod koniec lat 70. XIX wieku i również wtedy zbudowano ścieżkę w formie promenady prowadzącej do Mezní Louki. Pierwsi turyści wywodzili się z szeregów mieszczaństwa i szlachty. Mimo, iż droga z miejscowości Hřensko do Bramy ma zaledwie kilka kilometrów, istniał wówczas zwyczaj wynajmowania na wycieczkę muła lub grupy tragarzy. Od czasów udostępnienia Bramy Prawczickiej turystom, odwiedziły ją miliony ludzi. Spośród wielu znanych osobistości jej urok dwukrotnie (w latach 1831 oraz 1851) podziwiał słynny autor bajek Hans Christian Andersen. To miejsce z pewnością stało się inspiracją dla jego twórczości.
Kompleks turystyczny Bramy Prawczickiej.
Okazałość Bramy Prawczickiej można podziwiać zarówno z okolicznych tarasów widokowych jak i bezpośrednio spod jej łuku. Aby uchronić ten zabytek przyrody przed ogromnym naporem turystów dostęp na strop bramy został zamknięty w 1980 roku. W chwili obecnej nadal nie ma możliwości wejścia na płytę stropową Bramy. Zaraz po wejściu do kompleksu natykamy się na miejsce skąd biorą początek ścieżki i schody prowadzące na poszczególne tarasy widokowe, z których możemy podziwiać całą Bramę Prawczicką lub delektować się wywierającymi niezapomniane wrażenie widokami na bliższą i dalszą okolicę. Niektóre z tarasów widokowych znajdują się kilkadziesiąt metrów ponad podstawą Bramy. Do kompleksu Bramy Prawczickiej należy też Letni Pałacyk "Sokole Gniazdo".
Letni Pałacyk "Sokole Gniazdo" (cz. Sokoli Hnizdo).
Pałacyk został zbudowany w 1881 roku przez właściciela posiadłości, księcia Edmunda Clary-Aldringena w miejscu chatki z kory dębowej, która służyła jako wyszynk. Sokole Gniazdo powstało w niespotykanym dotąd na tym terenie stylu alpejskim. W celu budowy pałacyku sprowadzono robotników aż z Włoch - byli oni podówczas najtańszą siłą roboczą. Budowa pałacyku trwała cały rok. Biorąc pod uwagę jego rozmiary oraz trudny dostęp do placu budowy, został zbudowany w rekordowym tempie - jak na ówczesne czasy. Kilka lat później, w bliskim sąsiedztwie pałacyku, na skalnych tarasach postawiono poręcz. Wkrótce po zakończeniu budowy restauracji za wejście do kompleksu zaczęto pobierać opłaty. Początkowo pałacyk był wykorzystywany jako miejsce zakwaterowania dla ważnych gości tutejszego rodu Clary-Aldringen. Obecnie budynek jest trochę zaniedbany i lekko zdewastowany. Na parterze zachowała się stylowa restauracja z pierwotnym, drewnianym zdobieniem ścian i sufitu, ozdobionym oryginalnymi malowidłami. Dostawy towarów do restauracji odbywają się niewielkim wyciągiem linowym.
