Pałac Hluboká - Zámek Hluboká - Czeskie klimaty - okiem Polaka

Przejdź do treści

Menu główne:

Pałac Hluboká - Zámek Hluboká

Zamki i Pałace

Położenie.

Hluboká to niewielkie miasto w południowych Czechach, położone nad rzeką Wełtawą, niedaleko miasta České Budějovice. Hluboká uchodzi za perłę południowych Czech. Główną atrakcją turystyczną jest tu majestatyczny neogotycki pałac o bajkowym kształcie z wieloma, lekkimi wieżyczkami zakończonymi blankowaniem. Budowla ta swoim kształtem nawiązuje to angielskiej królewskiej rezydencji w Windsorze. Ten monumentalny, romantyczny pałac, powstał na bazie gotyckiego zamku z XIII w. Do środka wchodzimy przez ogromną bramę, flankowaną z obu stron przez strzeliste wieże. Warto w tym miejscu zwrócić uwagę na niezwykłą klamkę z motywem z herbu Schwarzenbergów (kruka wydziobującego oko Maurowi) na wierzejach bramy głównej. Przedtem jednak musimy wejść na wzniesienie, górujące nad miasteczkiem Hluboka i wijącą się wokół niego Wełtawą - pałac znajduje się 83 m nad lustrem wody. Samochód najlepiej zostawić na doskonale oznakowanym, płatnym parkingu - Centrální parkoviště. Stąd mamy już tylko 800 m pod górę. Piękno pałacu zapiera dech w piersiach za dnia, ale dzięki efektownemu podświetleniu jeszcze lepiej prezentuje się po zmierzchu.

Więcej informacji dla turystów znajdziecie na oficjalnej STRONIE INTERNETOWEJ pałacu.


Pokaż Republika Czeska na większej mapie

Historia.

Historia pałacu w Hluboce sięga czasów średniowiecznych, kiedy to na polecenie ówczesnego króla Czech - Przemysła II Ottokara z dynastii Przemyślidów wzniesiono tu pierwszy warowny gród obronny. Twierdza ta powstała pod koniec XIII wieku i początkowo pełniła funkcje przygranicznej wartowni.
Do 1562 r.
zamek był własnością czeskich monarchów, potem przeszedł w prywatne ręce. W kolejnych stuleciach zamek wielokrotnie zmieniał swoich właścicieli. W pierwszej połowie XVI wieku właścicielem zamku został ówczesny cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego - Ferdynand I Habsburg. Wkrótce potem sprzedał on warownię hrabiom z Hradca którzy przebudowali ją na renesansową rezydencję. W 1661 r. właścicielami twierdzy zostali Schwarzenbergowie - ród niemieckich magnatów. Do dziś zachowały się tam ich symbole, np. herb przedstawiający wronę dziobiącą głowę Turka, który zdobi bramę. To właśnie za ich panowania pałac uzyskał swój obecny kształt. Stało się to za sprawą księcia Jana II Adolfa, który w latach 30. XIX wieku polecił zburzyć dawny zamek, a w jego miejscu wznieść romantyczną neogotycką rezydencję. Przy projektowaniu nowego pałacu pracował specjalnie sprowadzony z Wiednia znany austriacki architekt Franz Beer. Modernizacja trwała trzydzieści jeden lat i zakończyła się w 1871 roku. Całość zaś otoczona została blisko 200 hektarowym malowniczym angielskim parkiem krajobrazowym.

Architektura.

Pałac powstał na podstawie szczegółowych planów architektonicznych wiedeńskich architektów. W zamierzeniu miał być analogią do starego angielskiego zamku w Windsorze. Pomimo, że plany te nie do końca zostały zrealizowane, to i tak powstał tu reprezentacyjny trzypiętrowy budynek w kształcie podłużnego czworoboku z dwoma wewnętrznymi dziedzińcami oraz ponad dziesięcioma, wspaniałymi wieżami. Od chwili zakończenia budowy przybudówek przeznaczonych dla urzędników (1863 r.) zewnętrzny wygląd budowli praktycznie się nie zmienił. Główna wieża zamkowa stoi na miejscu poprzedniej, średniowiecznej wieży cylindrycznej, która ówcześnie wraz z masywnymi murami obronnymi, fosami i mostem zwodzonym była najważniejszym elementem obronnym twierdzy.

Trasy zwiedzania.

Obecnie w pełni odrestaurowany pałac udostępniony jest dla zwiedzających. Goście obejrzeć mogą m.in. oranżerię oraz pełne przepychu bogate wnętrza w które skrywają imponujące kolekcje obrazów, gobelinów, broni, porcelany oraz szkła. Turyści mają do wyboru kilka tras zwiedzania.

Trasa A - Pokoje reprezentacyjne - Główna trasa (Reprezentační pokoje).

Główna trasa zwiedzania na początek zaprowadzi nas do wstępnych sal gdzie zapoznamy się z historią rodu. Schodami dostaniemy się na pierwsze piętro, gdzie zwiedzimy prywatne apartamenty księżnej Eleonory. W jednym z pomieszczeń, gdzie wcześniej mieszkała prywatna pokojówka księżnej zapoznamy się historią budowy pałacu w Hluboce.

Następnie zobaczymy sypialnię, garderobę oraz gabinet. Wszystkie te pomieszczenia zostały bogato ozdobione parkietami z różnych rodzajów drewna ułożonych w mozaiki, rzeźbionymi boazeriami oraz wykładanymi drewnem sufitami. Wiele kasetonów na suficie zostało ozdobionych pozłacana skórą. Następnie przejdziemy przez salony reprezentacyjne. Pierwszym jest Salon Poranny (Ranní salon) z galerią przodków rodu Schwarzenbergów, dalej Wielka Jadalnia (Velká jídelna) urządzona w stylu neorenesansowym oraz Salon Gościnny (Přijímací salon). Zobaczymy piękną kolekcję flamandzkich arrasów z XVII wieku oraz orientalny dywan z symbolami buddyjskimi. Największe pomieszczenie jest przeznaczone na Bibliotekę (Knihovna), gdzie znajduje się kolekcja ponad dwunastu tysięcy zabytkowych woluminów. Po wyjściu z Biblioteki zwiedzimy Kaplicę (Kaple), potężne zbiory broni w zbrojowni, a na koniec możemy zejść schodami do oranżerii. Zwiedzanie trwa około 55 minut.

Trasa B - Prywatne apartamenty (Soukromé apartmány).

Trasa zwiedzania obejmuje prywatne apartamenty księżnej Terezy, księcia Adolfa Schwarzenberga i jego żony księżnej Hildy. Wnętrza zostały przygotowane na podstawie list inwentarzowych z lat 30. XX wieku. Zajrzymy również do gabinetu, salonu, sypialni oraz garderoby. Prywatne apartamenty cechuje kameralny charakter wnętrz.

W czasie zwiedzania zajrzymy do pokoi dla służby oraz zapoznamy się z ówczesnymi systemami sanitarnymi: wanny, klozet oraz bidet. Urządzenia sanitarne wciąż są sprawne technicznie, niestety nie będziemy mogli tego sprawdzić. Zobaczymy również Wielką Salę Marmurową (Velký Mramorový sál), która została wyposażona w stylu neorokokowym w połowie XIX wieku. Sala ta swoim charakterem odstaje od innych pomieszczeń pałacu. Jej ściany pokryte są płytami sztucznego marmuru, a sufity zdobione sztukaterią. Zobaczymy tu wspaniałe rokokowe sanie (jedne złocone, drugie srebrzone) z połowy XVIII wieku. Na ścianach wiszą 4 piękne, XVII-wieczne gobeliny o tematyce hiszpańskiej szkoły jeździeckiej. Zwiedzanie zakończymy przy wieży głównej przechodząc klatką schodową wokół dźwigu towarowego. Zwiedzanie trwa około 55 minut.

Trasa C - Kuchnie pałacowe (Zámecká kuchyně).

Trasa ta zaskoczy nas różnymi rozwiązaniami technicznymi z poprzedniej epoki. Pomieszczenia kuchenne zostały przeniesione do sutereny gdzieś w połowie XIX wieku i podzielone zostały na trzy części: pierwsza jest przeznaczona do przygotowywania gorących posiłków, druga do przygotowywania zimnych potraw a trzecia do przygotowywania deserów.

Zobaczymy na przykład ujęcie wody oraz windę kelnerską, system wentylacji, nowoczesny trzon kuchenny, kominek z obrotowym rożnem, obieraczkę do jabłek i ziemniaków, formy na pasztety i desery, maszynę do lodów i wyposażenie cukierni, która produkowała przepyszne słodycze i desery. Zwiedzanie trwa około 35 minut.

Trasa D - Wieża główna pałacu (Zámecká věž).

Potężna neogotycka wieża z blankami została wybudowana po roku 1847, kiedy to runęła wcześniejsza barokowa wieża. Wieża wznosi się na 52 m od poziomu dziedzińców oraz 58 m ponad poziom pałacowego parku. Dodając do tego wysokość wzgórza, na którym posadowiono budowlę otrzymamy 148 m ponad otaczającą okolicą.

Dzięki temu ze szczytu wieży rozpościerają się zapierające dech w piersiach widoki. Wieża jest zamykana w czasie złej pogody: silnego wiatru, deszczu i burz. Wchodząc na wieżę musimy pokonać 245 schodów.

Zimowa trasa zwiedzania (Zimní prohlídková trasa).

Pałac można zwiedzać również w okresie zimowym, przy czym dostępne są jedynie pomieszczenia, które są ogrzewane. Trasa zimowa obejmuje pomieszczenia prywatne ostatnich czterech właścicieli pałacu. Korytarzem dostaniemy się do Salonu Hamiltona (Hamiltonovy salon) księżnej Terezy. Już w korytarzach, a dalej w pomieszczeniach możemy zobaczyć wiele trofeów myśliwskich oraz grafik z motywami myśliwskimi. Dalej zwiedzimy: Palarnię (Kuřácký salón), Małą Jadalnię (Mala jídelna) księżnej Terezy, Jadalnię Myśliwską (Lovecka jídelna), Garderobę (Přípravna), Małą Jadalnię (Mala jídelna) Dr. Adolfa oraz jego salon, gabinet i sypialnię. Ściany zdobione są wieloma motywami myśliwskimi, bronią i dokumentami z XVII i XVIII wieku. Z innych ciekawostek możemy zobaczyć: srebrną zastawę podróżną, porcelanę, puchary, tace oraz medale z różnych imprez targowych. Równie interesująco przedstawia się wspaniały zbiór tkanych gobelinów oraz ciekawa spłuczka z początku XX wieku. Na koniec zobaczymy prywatne apartamenty księcia Dr. Adolfa, który mieszkał tu ze swoją żoną księżną Hildą do końca 1939 roku. Apartamenty zostały wyposażone zgodnie z pierwotnym wyglądem.

Wszystkie zdjęcia wnętrz zostały zapożyczone z przewodnika po zamku lub z zasobów internetu, w tym oficjalnej strony internetowej.

Galeria Mikoláša Aleša.

Na lewo od wejścia do pałacu stoją budynki dawnej stajni zaadaptowane na Południowoczeską Galerię M. Aleša (Alšova jihočeská galerie). Można w niej zobaczyć nie tylko prace znanego malarza Mikoláša Aleša (1852-1913), ale również dzieła z XIV i XV wieku o tematyce religijnej, płótna XVII-wiecznych artystów flamandzkich (największa kolekcja w Czechach) oraz XX-wieczne obrazy malarzy czeskich.

Park i ogrody pałacowe (Zámecký park).

Pałac otacza romantyczna kraina - piękny park i ogrody pałacowe z egzotycznymi drzewami, jeziorkiem i neogotycką wieżą ciśnień. Pałac otoczony jest 58 hektarowym parkiem krajobrazowym, który dostępny jest bezpłatnie. Park nawiązuje do barokowych wzorców z długimi alejami i stawami. Park założyli Schwarzenbergowie w latach 50. XIX wieku w czasie romantycznej przebudowy posiadłości. W parku możemy zobaczyć wiele interesujących egzotycznych drzew. Znajdziecie tu wiele romantycznych alejek i tras dla dorożek. W 1997 roku naprawiony został staw pośrodku parku. Do wyspy prowadzi ładny łukowy mostek. Na łące koło cmentarza znajduje się punkt widokowy.
Park posiada wiele romantycznych zakątków, często wykorzystywanych w filmach. Oczywiście prawie zawsze można tu spotkać nowożeńców na sesjach ślubnych, a nawet zawierających małżeństwo w pałacowej kaplicy. Warto wiedzieć, że niektóre z posągów znajdujących się w parku zostały zakupione przez Adolfa Hitlera w 1940 roku na Wystawę Niemieckiej Sztuki Współczesnej w Monachium. Są to m.in. "Siewca" Willego Knappa, "Wioślarze" Hermanna Zettlitzera czy "Afrodyta" Wilhelma Wandschneidera. Do Hluboki zostały sprowadzone w latach 50. XX wieku.

Udostępnienie.

Prócz biletów wstępu obowiązuje opłata rezerwacyjna w wysokości 10,- za osobę. Bilety rodzinne dotyczą 2 osób dorosłych oraz 3 dzieci w wieku poniżej 18 lat. Bilety dla seniorów dotyczą osób w wieku powyżej 65 lat.

Legendy i ciekawostki.
Ognisty łowca.

Największym postrachem kłusowników w hlubockich lasach był pewien gajowy, którego wysoką sylwetkę zdobiły wielkie wąsiska. Bali się go nie tylko kłusownicy, ale również zwykli ludzie, którym nie pozwalał zabierać z lasu ani chrustu ani drewna. Nie jest więc dziwnym, że gdy zginął w czasie gwałtownej burzy przygnieciony przez wielką jodłę, nikt nie uronił po nim łzy. Spokój jednak nie nastał. Gajowy powrócił z zaświatów i okryty płomieniami nadal odstraszał ludzi z lasu. Niektórych tylko straszył, innym wręcz pomagał, tak jakby chciał odpokutować dawne krzywdy. Jego straszenie zakończył pewien stary chłop, którego ognisty łowca mocno przestraszył. Na widok gajowego krzyknął: "Zbaw Boże i mnie i jego". Ogień zgasł, gajowy zamienił się w białego gołębia, a ten szybko odleciał i znikł chłopu z oczu. Już nikt go potem nie widział.

Skamieniałe stado.

Na Hluboce mieszkał kiedyś pasterz, którego usta od rana do wieczora pełne były przekleństw i złorzeczeń. Nie mógł żyć nawet godziny bez steku wyzwisk i przekleństw. Dobrzy ludzie ostrzegali go przed karą bożą za jego grzechy, ale on ignorował ich ostrzeżenia i tylko się uśmiechał. Aż pewnego dnia, kiedy z jego ust wydobyła się kwiecista wiązanka, przeklinał siebie, cały świat i nawet Boga, doczekał się kary z niebios. Pasterz z całym swoim stadem nagle skamieniał. Jeszcze długo po tym zdarzeniu mieszkańcy Hluboki nazywali wielkie głazy na jednej z łąk "Skamieniałym stadem".

Video-przewodnik w języku angielskim.
Niestety nie mój, znaleziony na YT.

Filmik z przelotu dronem nad pałacem.
Niestety nie mój, znaleziony na YT.

Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego