Pałac Hluboká - Zámek Hluboká - Czeskie klimaty - okiem Polaka

Historia.

Historia pałacu w Hluboce sięga czasów średniowiecznych, kiedy to na polecenie ówczesnego króla Czech - Przemysła II Ottokara z dynastii Przemyślidów wzniesiono tu pierwszy warowny gród obronny. Twierdza ta powstała pod koniec XIII wieku i początkowo pełniła funkcje przygranicznej wartowni.
Do 1562 r. zamek był własnością czeskich monarchów, potem przeszedł w prywatne ręce. W kolejnych stuleciach zamek wielokrotnie zmieniał swoich właścicieli. W pierwszej połowie XVI wieku właścicielem zamku został ówczesny cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego - Ferdynand I Habsburg. Wkrótce potem sprzedał on warownię hrabiom z Hradca którzy przebudowali ją na renesansową rezydencję. W 1661 r. właścicielami twierdzy zostali Schwarzenbergowie - ród niemieckich magnatów. Do dziś zachowały się tam ich symbole, np. herb przedstawiający wronę dziobiącą głowę Turka, który zdobi bramę. To właśnie za ich panowania pałac uzyskał swój obecny kształt. Stało się to za sprawą księcia Jana II Adolfa, który w latach 30. XIX wieku polecił zburzyć dawny zamek, a w jego miejscu wznieść romantyczną neogotycką rezydencję. Przy projektowaniu nowego pałacu pracował specjalnie sprowadzony z Wiednia znany austriacki architekt Franz Beer. Modernizacja trwała trzydzieści jeden lat i zakończyła się w 1871 roku. Całość zaś otoczona została blisko 200 hektarowym malowniczym angielskim parkiem krajobrazowym.

Architektura.

Pałac powstał na podstawie szczegółowych planów architektonicznych wiedeńskich architektów. W zamierzeniu miał być analogią do starego angielskiego zamku w Windsorze. Pomimo, że plany te nie do końca zostały zrealizowane, to i tak powstał tu reprezentacyjny trzypiętrowy budynek w kształcie podłużnego czworoboku z dwoma wewnętrznymi dziedzińcami oraz ponad dziesięcioma, wspaniałymi wieżami. Od chwili zakończenia budowy przybudówek przeznaczonych dla urzędników (1863 r.) zewnętrzny wygląd budowli praktycznie się nie zmienił. Główna wieża zamkowa stoi na miejscu poprzedniej, średniowiecznej wieży cylindrycznej, która ówcześnie wraz z masywnymi murami obronnymi, fosami i mostem zwodzonym była najważniejszym elementem obronnym twierdzy.

Trasy zwiedzania.

Obecnie w pełni odrestaurowany pałac udostępniony jest dla zwiedzających. Goście obejrzeć mogą m.in. oranżerię oraz pełne przepychu bogate wnętrza w które skrywają imponujące kolekcje obrazów, gobelinów, broni, porcelany oraz szkła. Turyści mają do wyboru kilka tras zwiedzania.

Następnie zobaczymy sypialnię, garderobę oraz gabinet. Wszystkie te pomieszczenia zostały bogato ozdobione parkietami z różnych rodzajów drewna ułożonych w mozaiki, rzeźbionymi boazeriami oraz wykładanymi drewnem sufitami. Wiele kasetonów na suficie zostało ozdobionych pozłacana skórą. Następnie przejdziemy przez salony reprezentacyjne. Pierwszym jest Salon Poranny (Ranní salon) z galerią przodków rodu Schwarzenbergów, dalej Wielka Jadalnia (Velká jídelna) urządzona w stylu neorenesansowym oraz Salon Gościnny (Přijímací salon). Zobaczymy piękną kolekcję flamandzkich arrasów z XVII wieku oraz orientalny dywan z symbolami buddyjskimi. Największe pomieszczenie jest przeznaczone na Bibliotekę (Knihovna), gdzie znajduje się kolekcja ponad dwunastu tysięcy zabytkowych woluminów. Po wyjściu z Biblioteki zwiedzimy Kaplicę (Kaple), potężne zbiory broni w zbrojowni, a na koniec możemy zejść schodami do oranżerii. Zwiedzanie trwa około 55 minut.

W czasie zwiedzania zajrzymy do pokoi dla służby oraz zapoznamy się z ówczesnymi systemami sanitarnymi: wanny, klozet oraz bidet. Urządzenia sanitarne wciąż są sprawne technicznie, niestety nie będziemy mogli tego sprawdzić. Zobaczymy również Wielką Salę Marmurową (Velký Mramorový sál), która została wyposażona w stylu neorokokowym w połowie XIX wieku. Sala ta swoim charakterem odstaje od innych pomieszczeń pałacu. Jej ściany pokryte są płytami sztucznego marmuru, a sufity zdobione sztukaterią. Zobaczymy tu wspaniałe rokokowe sanie (jedne złocone, drugie srebrzone) z połowy XVIII wieku. Na ścianach wiszą 4 piękne, XVII-wieczne gobeliny o tematyce hiszpańskiej szkoły jeździeckiej. Zwiedzanie zakończymy przy wieży głównej przechodząc klatką schodową wokół dźwigu towarowego. Zwiedzanie trwa około 55 minut.

Zobaczymy na przykład ujęcie wody oraz windę kelnerską, system wentylacji, nowoczesny trzon kuchenny, kominek z obrotowym rożnem, obieraczkę do jabłek i ziemniaków, formy na pasztety i desery, maszynę do lodów i wyposażenie cukierni, która produkowała przepyszne słodycze i desery. Zwiedzanie trwa około 35 minut.

Dzięki temu ze szczytu wieży rozpościerają się zapierające dech w piersiach widoki. Wieża jest zamykana w czasie złej pogody: silnego wiatru, deszczu i burz. Wchodząc na wieżę musimy pokonać 245 schodów.

Zimowa trasa zwiedzania (Zimní prohlídková trasa).

Pałac można zwiedzać również w okresie zimowym, przy czym dostępne są jedynie pomieszczenia, które są ogrzewane. Trasa zimowa obejmuje pomieszczenia prywatne ostatnich czterech właścicieli pałacu. Korytarzem dostaniemy się do Salonu Hamiltona (Hamiltonovy salon) księżnej Terezy. Już w korytarzach, a dalej w pomieszczeniach możemy zobaczyć wiele trofeów myśliwskich oraz grafik z motywami myśliwskimi. Dalej zwiedzimy: Palarnię (Kuřácký salón), Małą Jadalnię (Mala jídelna) księżnej Terezy, Jadalnię Myśliwską (Lovecka jídelna), Garderobę (Přípravna), Małą Jadalnię (Mala jídelna) Dr. Adolfa oraz jego salon, gabinet i sypialnię. Ściany zdobione są wieloma motywami myśliwskimi, bronią i dokumentami z XVII i XVIII wieku. Z innych ciekawostek możemy zobaczyć: srebrną zastawę podróżną, porcelanę, puchary, tace oraz medale z różnych imprez targowych. Równie interesująco przedstawia się wspaniały zbiór tkanych gobelinów oraz ciekawa spłuczka z początku XX wieku. Na koniec zobaczymy prywatne apartamenty księcia Dr. Adolfa, który mieszkał tu ze swoją żoną księżną Hildą do końca 1939 roku. Apartamenty zostały wyposażone zgodnie z pierwotnym wyglądem.

Wszystkie zdjęcia wnętrz zostały zapożyczone z przewodnika po zamku lub z zasobów internetu, w tym oficjalnej strony internetowej.

Park i ogrody pałacowe (Zámecký park).

Pałac otacza romantyczna kraina - piękny park i ogrody pałacowe z egzotycznymi drzewami, jeziorkiem i neogotycką wieżą ciśnień. Pałac otoczony jest 58 hektarowym parkiem krajobrazowym, który dostępny jest bezpłatnie. Park nawiązuje do barokowych wzorców z długimi alejami i stawami. Park założyli Schwarzenbergowie w latach 50. XIX wieku w czasie romantycznej przebudowy posiadłości. W parku możemy zobaczyć wiele interesujących egzotycznych drzew. Znajdziecie tu wiele romantycznych alejek i tras dla dorożek. W 1997 roku naprawiony został staw pośrodku parku. Do wyspy prowadzi ładny łukowy mostek. Na łące koło cmentarza znajduje się punkt widokowy.
Park posiada wiele romantycznych zakątków, często wykorzystywanych w filmach. Oczywiście prawie zawsze można tu spotkać nowożeńców na sesjach ślubnych, a nawet zawierających małżeństwo w pałacowej kaplicy. Warto wiedzieć, że niektóre z posągów znajdujących się w parku zostały zakupione przez Adolfa Hitlera w 1940 roku na Wystawę Niemieckiej Sztuki Współczesnej w Monachium. Są to m.in. "Siewca" Willego Knappa, "Wioślarze" Hermanna Zettlitzera czy "Afrodyta" Wilhelma Wandschneidera. Do Hluboki zostały sprowadzone w latach 50. XX wieku.

Udostępnienie.

Prócz biletów wstępu obowiązuje opłata rezerwacyjna w wysokości 10,- Kč za osobę. Bilety rodzinne dotyczą 2 osób dorosłych oraz 3 dzieci w wieku poniżej 18 lat. Bilety dla seniorów dotyczą osób w wieku powyżej 65 lat.

Legendy i ciekawostki.
Ognisty łowca.

Największym postrachem kłusowników w hlubockich lasach był pewien gajowy, którego wysoką sylwetkę zdobiły wielkie wąsiska. Bali się go nie tylko kłusownicy, ale również zwykli ludzie, którym nie pozwalał zabierać z lasu ani chrustu ani drewna. Nie jest więc dziwnym, że gdy zginął w czasie gwałtownej burzy przygnieciony przez wielką jodłę, nikt nie uronił po nim łzy. Spokój jednak nie nastał. Gajowy powrócił z zaświatów i okryty płomieniami nadal odstraszał ludzi z lasu. Niektórych tylko straszył, innym wręcz pomagał, tak jakby chciał odpokutować dawne krzywdy. Jego straszenie zakończył pewien stary chłop, którego ognisty łowca mocno przestraszył. Na widok gajowego krzyknął: "Zbaw Boże i mnie i jego". Ogień zgasł, gajowy zamienił się w białego gołębia, a ten szybko odleciał i znikł chłopu z oczu. Już nikt go potem nie widział.

Skamieniałe stado.

Na Hluboce mieszkał kiedyś pasterz, którego usta od rana do wieczora pełne były przekleństw i złorzeczeń. Nie mógł żyć nawet godziny bez steku wyzwisk i przekleństw. Dobrzy ludzie ostrzegali go przed karą bożą za jego grzechy, ale on ignorował ich ostrzeżenia i tylko się uśmiechał. Aż pewnego dnia, kiedy z jego ust wydobyła się kwiecista wiązanka, przeklinał siebie, cały świat i nawet Boga, doczekał się kary z niebios. Pasterz z całym swoim stadem nagle skamieniał. Jeszcze długo po tym zdarzeniu mieszkańcy Hluboki nazywali wielkie głazy na jednej z łąk "Skamieniałym stadem".