Inne czeskie alkohole, które warto kupić. - Czeskie klimaty - okiem Polaka

Często mawia się, że Czesi to zagorzali piwosze, Morawianie uchodzą zaś za bardziej wyrafinowanych miłośników wina. W południowej części Moraw po horyzont ciągną się uprawy winorośli, a pochodzące z tego regionu białe i czerwone wina pija się w całym kraju. Są one bardzo przyjemne w smaku i dobrze pasują do niektórych potraw. Lokale, w których podawane są wina (cz. vinárna), to popularne miejsca spotkań towarzyskich, oferujące spokojniejszą atmosferę, idealną na kolację w kameralnym gronie. Wino sprzedaje się prosto z beczki, również na wynos, można przyjść więc z własną butelką i zabrać do domu niedrogi, dobrej jakości trunek. Najważniejszym regionem winiarskim są południowe Morawy, a zwłaszcza okolice Znojma i Mikulova, lecz dobre wina produkuje się także w okolicach Melnika, w północnych Czechach. Zakończeniu zbiorów i fermentacji towarzyszą liczne imprezy i festyny. W październiku, w regionach winiarskich odbywa się burčak, święto młodego wina. Bardzo dużo ciekawych informacji o czeskich winach znajdziecie na stronie Wine of Czech Republic.

Burczak.

Ciekawostką jest sprzedawany na ulicznych straganach burczak (cz. burčák). Burčák to częściowo sfermentowany moszcz z winogron, trunek o bardzo owocowym smaku i mętnej konsystencji. Jest to półprodukt powstały podczas produkcji wina, który nadaje się do spożycia już kilka dni po rozpoczęciu fermentacji moszczu. Trudno odróżnić go od soku z winogron, ale należy uważać, bo może zawierać nawet 10 % alkoholu.

Poza piwem i winem Czesi od czasu do czasu lubią wypić kieliszek czegoś mocniejszego. Warto skosztować kilku lokalnych specjałów. Czesi chlubią się zwłaszcza Becherovką - mocnym, ziołowym likierem. To napój jedyny w swoim rodzaju, trudno go więc do czegoś porównać. Inny lokalny specjał to Śliwowica (cz. Slivovice), produkowana i ceniona głównie na Morawach i na Słowacji, skąd zresztą pochodzi. Największym producentem jest Jelinek, wytwarzający trunek o gładkim, owocowym smaku, najbardziej zbliżony do domowej śliwowicy. Zimą popularny jest czeski rum, zwłaszcza zmieszany z gorącą wodą i cukrem oraz doprawiony cytryną, czyli grog. Wytwarza się go nie z trzciny, ale z buraków cukrowych, dlatego ma ciemnobrązową barwę i bardzo słodki smak. Celem sprostania wymogom UE producenci rumu musieli dodać do nazwy przymiotnik tuzemský (krajowy), by odróżnić go od destylatu z trzciny cukrowej. Niezwykle smacznym drinkiem z czeskiego rumu jest jego mix z Kofolą i plasterkiem cytryny. Najlepszy Rum tuzemský produkuje firma Božkov Stock.

Czesi znani są również z produkcji Absyntu, trunku, kiedyś sporządzanego na bazie piołunu, z którego, po odpowiedniej obróbce, uzyskiwano tujon, substancję halucynogenną. Absynt to szwajcarski trunek kojarzony z Czechami. Pierwsza receptura została opracowana w Szwajcarii. Początkowo stosowany był jako cudowny eliksir na wszelkie dolegliwości, zwłaszcza przeciwbólowo. Ponieważ absynt jest zazwyczaj zielony, a także ze względu na jego właściwości psychoaktywne, związane z zawartym w nim tujonem, nazywany jest potocznie Zieloną Wróżką. Największą popularność absynt zdobył na przełomie XIX i XX w. we Francji. U szczytu swojej popularności trunek został opisany jako niebezpieczny, silnie uzależniający narkotyk. Zawarty w piołunie tujon został oskarżony o większość szkodliwych skutków spożywania tego alkoholu. Do 1915 r. zakazano wytwarzania i sprzedaży w większości państw europejskich oraz w USA. Jednak żadne dowody nie wskazują na to, żeby absynt był bardziej niebezpieczny, czy w większym stopniu psychoaktywny, niż inne alkohole. W latach 90. XX w. na zlecenie brytyjskiego importera napojów alkoholowych czeska destylarnia rozpoczęła produkcję absyntu na większą skalę.